Je kan niet bij iemand zijn zonder van jezelf te houden....daar gaat mijn zelfvertrouwen. Steen voor steen, op mezelf bouwen, maar door steeds falen weet ik niet meer de verhouding. Is dit het resultaat? Graven naar het dieptepunt en daar uit gehaast. Een kopje kleiner, met de grond gelijk gemaakt. naast geld heb ik tijd ook niet, zeg ik gehaast. Het is het groot zwarte gat dat alles meeneemt. Alles in een grote sleur. momenten in doosjes, mooie tijden zonder kleur. Alles zwart-wit. Wit-zwart. Twee kleuren kijkend, zo denkt ook m'n hart. Strompelend door de wereld maar met richting en doel, beide niet bepaalt ik laat weten hoe dat voelt. Depressie's zijn het niet, meer vreemde tegenslagen. Van alles dat voor de hand liggend was tot blijvend klagen. (Refrein:) Zuchten, steunen en huiveren. Tranen laat ik niet maar deze periode is om te huilen. (5x) "Het komt wel goed schatje" alsof limonade dan helpt, ik vraag ieder zijn hulp maar vind gek dat niemand vertelt. Want je hoeft niet alles te kunnen. Schrijven dan weer wel. Sociaal inactief, nog even en ze staan verstelt. Van mijn hits, en mijn eigen teksten. Teksten zoals deze met teveel inhoud en complexen. Over dromen en exen en goden en heksen. Over mij en jou, en alles wat ik zie of hoor. De hele wereld inspireert me, ik werk hard hoor. Ik werk en werk en stress voor mijn raps. Onzekerheden zijn dat, in grote getallen. Net als chicks met teveel op of mannen met stijve harken. Voor de hele wereld om te zien. Kom me maar beleven, leg je hoofd maar op mijn visie en de aarde zal bewegen. Alleen het pure is te leren, schrijf elke avond alleen maar hits en elke ochtend is het smerig. (Refrein:) Zuchten, steunen en huiveren. Tranen laat ik niet maar deze periode is om te huilen. (5x)

Slapen is voor de zwakken daarom doe ik dat niet, verbeeld me niet als sterke want dat ben ik niet fysiek. Een blok hout, niet vooruit te krijgen. Als een boom in de grond, niet verplaatsbaar te krijgen. Ik zwijg, en zet een stap-je terug. Mezelf vermijden is te verleidelijk. Ik ben, onbegrijpelijk. Dan doe ik, en dan doe ik dat. (Refrein) Als klein kind al, de hele wereld was een Sprookje. Ik was betovert, keek door vreemde ogen. Glazig van buiten, helder van binnen. Zo ontstaan er dingen. Echte Hiphop, geen sprookjes. maar ik geloof niet, dat echte hiphop mij een hoop biedt, dus ik wacht op, de terugkeer is aanstaande, nooit weggeweest langzaam aan vergaan we. (Refrein) Houd van, ik ben makkelijk vergeten, nou dan, ik moe werken, maar telkens valt het tegen. Laten me dromen, laat me liggen, draai me nog eens om en de wereld kan stikken. (Refrein) Het is Desperaux, Desperaux witte sokken on een zieke flow sandalen on A bitch ehh no. Desperaux Desperaux ik zeg ho. Zeg ze stil. Leg de flappen aan de kant totdat je bitch ze wil. Maar never zie ik flappen ik ben broke ik zie ILL, Patta store robber. Ik hengel niet naar vis, shit ik ben de dobber. Desperaux Desperaux, krijg te horen ik ben swagger yo, never no zeg me he incredible. Toverbal, honderdduizend kleuren. Meer dan je wijf der kut honderdduizend heren. Scheren, roetsj van de berg. Geen flappen om my mind want ik koester ze erg.

(Refrein:) 17 jaar terwijl ik dit schrijf. Het heeft 5 jaar geduurd voordat ik dit schrijf. In deze snelheid ik overdrijf. Maak van mijn gevoel een miljoenen bedrijf. Want schrijven steelt de pijnen. Schrijven laat verdwijnen. Alle stress en alle zorgen. kan ik door naar morgen. Een dag niet geschreven is een dag niet geleefd. Een dag zonder mama is zeker ook geen feest. mama. Ik weet nog, je las ooit mijn tekst. Ik zag tranen lopen want de woorden waren echt. Mama, ben je trots? Kom op mama zeg. Je zoon is een twijfelaar maar meent wat hij zegt. Ook ik ben soms in stress, niet wetend waar te beginnen. School, liefde, geld. de dagelijkse dingen. Ik weet we praten er weinig over. toon moeilijk mijn gevoel. Soms zit alles dicht weet ik niet wat ik voel. Laat mij het schrijven. De letters vertellen anders. de letters maken de man, ik verander, de verhalen die iemand anders overkwam. Laat mij mijn woorden zeggen op papier. Deze woorden maken het. zij zetten mij hier. Deze woorden maken beroemd, verkreukelen papier. in deze woorden stralen tranen. In het regulier. Mama. (Refrein:) 17 jaar terwijl ik dit schrijf. Het heeft 5 jaar geduurd voordat ik dit schrijf. In deze snelheid ik overdrijf. Maak van mijn gevoel een miljoenen bedrijf. Want schrijven steelt de pijnen. Schrijven laat verdwijnen. Alle stress en alle zorgen. kan ik door naar morgen. Een dag niet geschreven is een dag niet geleefd. Een dag zonder mama is zeker ook geen feest. mama. Kom niet van de straat, ik heb een schoon verleden. Geen problemen met niemand niet ik ben gewoon gebleven. Alles verandert maar ik ben hoog tevreden. Doe soms dingen die niet mogen hopend op een feestje. Puberaal gezien natuurlijk, geen Han Solo rebels. Stiekem doe ik flows naast het echte werk. Niet tegen mama zeggen. Die hoopte op een nette. Zoon. Maar kijk naar mij, nergens iets gewoons. Snel geïrriteerd, soms niet de beste zoon. ik ben eigenwijs en ook zeker koppig. Ik ben en blijf de beste voor haar nog steeds een zorg. Ik weet ik doe moeilijk, het zit in mijn bloed. Zeeuws van jou kant dus je kent het dondersgoed. Opgevoed in liefde met de ruimte om te bloeien. De Groot als achternaam daardoor blijven groeien. Ik zal haar blijven pesten. Want ze weet dat ik het vind. Ze is en blijft de beste. Wat jij er ook van vindt. Mama.

En we gaan door, woud na woud slopen takken, niks benauwd, lopen heuvels op, diepe dalen door. Obstakel na obstakel maar we gaan door. Iedereen paraat. 24/7 stap na stap, maar niet voor even. Niks gaat mee, geen herinnering die blijft. Spreken voor je beurt zal je betreuren met de tijd. Je mag alles denken maar fok wat je zegt, loop door en houd je bek. Ik ben niks, maar ik zeg ze, spinsels in me hoofd, vet heftig. Opperste koning, zo deftig gevecht in me hoofd, fok vechten. Gedachte spinsels gaan door en door, blijvend op de weg die gaat voort voort voort. Geen pauzes, geen stop, geen tijd meer om te rusten, zoekend naar de uitweg, het liefst verre kusten. Laat me hand kussen, zachtjes door de wind. En soms denk ik dan even, schiet het toch even voorbij, die vraag of jij het werkelijk bent, maak jij mij wel blij? Wachten op een antwoord, zachtjes tikken doet de tijd. Kijkend naar de toekomst, hetgeen wat ik vermijd. Het wirwar woud het wirwar woud, het bos het groen ja zo vertrouwt. Zoveel bomen ik raak benauwd, het wirwar woud het wirwar woud. Niet zeker over wat ik heb opgebouwd. Het wirwar woud het wirwar woud. Het wirwar woud. Alles nieuw ja niks zo oud, het wirwar woud, het wirwar woud.

(Intro) Mijn Dromen EP komt wanneer de tijd rijp is, dus als je deze hoort dan weet je dat de tijd geheid nu is. Ik ben er klaar voor, ik zal geven, laat jullie ontvangen, hoor deze beats en beluister niemand anders, want ik verander, zo ontzettend veel, deze beats zijn handig maar de woorden maken het verschil. Geef de draai eraan, net als ik, de dromen die zijn overal, mijn belevenis. Ik leef ze, ik loop op ze, zonder dromen niks, zonder geen toekomst. Laat niks liggen ik pak alles wat me toekomt. Een voor allen, allen voor een, Gouda de geboorte hier bouw ik steen voor steen. Geen goedmaak praatjes voor de slechte daden van de stad, maar Gouda is de geboorte, had niet andere verwacht. We zetten stappen, worden steeds groter, Abel aan de top, Desperaux daar bovenop. Want Abel is er al, hij is de beat machine, zonder hem geen Desperaux hij maakte mij misschien. Dynamic duo, voeg ons samen, 2013, het jaar van onze namen. We zijn wel, maar zeggen vrijwel niks, ik ben ik wij zijn wij steeds ondergeschikt. De champagne heeft nu niks. Als ik hier zonder m'n mensen zit. Ik weet het best, het is van mij. Maar zonder mijn muziek maak ik me niet blij. Ik bestamp de aarde en zet mijn eigen wil. Maar soms is er niemand die dat eigenlijk wil. Dan keer ik mijn rug en verzet me stug. Voor de eer, de trots. Ik wil naar Gouda terug. Ik wil naar Gouda terug, niet verder niet leven, ik wil slapen ik ben stug, laat me even. Ik wil naar Gouda terug. Ik weet hoe het is, ik weet hoe het gaat. De nacht is lang maar de drank komt laat. Ik wil terug, naar daar waar ik vandaan kom, ik wil terug, naar daar waar ik vandaan kom. Gouda. Desperaux wacht even, waar ga je heen? Nee we gaan feesten. Bitch je weet niks we gaan gek vanavond, tot je schimmen ziet zweven. Waar ga je heen? We hebben de hele avond?! Je gaat mee, we gaan tot later, morgen wordt je niet goed wakker maar dat doe je wel vaker. Lets go! Achterstallig werk, alles inhalen. Woon tussen stapels van zuchten en klagen. Maar het mag niet baten, hier met Abel de rest, noem ze maten. Matig snelheid, dit is niet zomaar iets. Ik ben overal maar niet zonder fiets. Ik rijm over alles en niets. Toevallig rijmend op iets, zet het nog wat harder want deze is vies. deze is zoo viezzz. Gewoon rustig, staak je bemoeiings, als ik hard moet komen doe ik dat vloeiend. Dan doe ik dat vloeiend, een rechte lijn, ik praat veel over hiphop want zonder zou ik niks zijn. Specifiek, op alles wel antwoord, Desperaux expressief niet altijd verantwoord. Ik blijf schrijven, ook als de pen al leeg is, Jiggens leerde me dat er nergens op een NEE is. Bouw je eigen ark, bevaar de wereld. Noemde weer mijn helden, ik ben gelabeld, door hun woorden. Hun zinnen, soms weet ik niks te zeggen dan copy+paste ik hun dingen. Deze is voor Jiggens.

Ik zet een mind State voor later, hoofd boven water, Gouda niet verlatend, als grachten verwaterd. Op de kade, varend op laag water. Ik zeg later, ik ben weg. Backpack op de rug de weide wereld in echt. Ik neem de beats mee, en een taperecorder. slok het op een stap door de voordeur. Soms even genoeg en dit was er een teveel, ik weet ik houd van de sfeer maar ik nam er teveel. Dan weer een glas, dan weer een fles. Zet andere rappers op want die hebben het. Het wat overleefd. Ja in grote mate. Ik heet Desperaux die naam deed grote kleine zaken. Ik ga weg ja, het is genoeg geweest. Dit leven deze sfeer ik ga weg na dit feest. Dit was de laatste, de allerlaatste. Ik kan niet stoppen maar het mocht niet baten. Het is genoeg geweest. Ik ben een broekie. Zeg het eerlijk? Het enige wat ik echt wil is Gouda stimuleren. De potentie, ook hier volop, maar de wilskracht om te kunnen is hier zo zacht. Te weinig libido. Wil je een plaat opnemen? Niemand hiero. Net een Western film. Allemaal helden maar never nooit een echte killer. Geen tijd voor haasten, doe het later, haal eerst maar een diploma en dan een maaaaster. Ze zeggen het allemaal. Ouders, leraren, ze weten niet anders. Ik denk anders. Ze noemen het eigenwijs, het goede woord is zelfstandig. Ik weet wat ik wil. Een cirkel en een vierkant, het past gewoon niet dus stil. Meningen, ik wil feiten zien. Ik doe springen in het diepe een vijver misschien. Het is niet eng. Het is doen waar je van houdt dus dat maakt je sterk. Realiseer me nu, aan het einde, dat deze niet over weggaan gaat maar over verschijnen. Aan de horizon, als Zorro als Gandalf pak de horizon. Loop iets. hoop iets en verlang. wil je niet? Wees niet bang, ik verbreed je visie wil je lopen in je tunnel noem het tunnelvisie. Dankjewel.